Жлобінскi раённы выканаўчы камітэт

Мемарыял дзецям - ахвярам Вялікай Айчыннай вайны
(н.п. Чырвоны Бераг)

Помнік-мемарыял рэспубліканскага значэння, прысвечаны памяці дзецям – ахвярам вайны ў н.п. Чырвоны Бераг спраектаваны творчай майстэрняй заслужанага архітэктара Беларусі, лаўрэата Ленінскай прэміі Л.М. Левіна. Сярод вялізнага яблыневага саду была створана "Плошча Сонца" - помнік, аналагаў якому на тэрыторыі СНД няма. Асновай для стварэння мемарыяла стала сапраўдная гісторыя трагічных падзей Вялікай Айчыннай вайны. На тэрыторыі навучальнай гаспадаркі Чырвоны Бераг нямецкія войскі стварылі зборны пункт для дзяцей ва ўзросце ад 8 да 14 гадоў, якіх гвалтам адбіралі ў маці ў Жлобінскім, Рагачоўскім, Добрушскім і іншых раёнах. У гэтым пункце дзеці праходзілі медыцынскі агляд, пасля чаго іх адпраўлялі ў Германію як донараў для параненых нямецкіх салдат і афіцэраў. Усяго для гэтай мэты немцы павезлі 1990 дзяцей, у тым ліку 15 дзяцей з Краснабярэжскага сельскага савета.

Мемарыял адкрывае скульптура дзяўчынкі, якая самотна стаіць, твар якой перакошаны ад болю і бездапаможнасці. Паднятымі над галавой рукамі яна нібы абараняецца ад усіх страхаў вайны.

Цэнтрам кампазіцыі ўнікальнага помніка-ансамбля з'яўляецца «Плошча Сонца». «Промні»-алеі разыходзяцца па ўсім яблыневым садзе. Адзін з іх чорнага колеру - «Луч Памяці» з'яўляецца галоўным уваходам у комплекс і варта праз «мёртвы клас» з белых парт і школьнай дошкі. На дошцы - поўныя болі і роспачы словы беларускай дзяўчынкі Каці Сусанінай, якія яна напісала бацьку з нямецкай няволі. У цэнтры «Плошчы Сонца» знаходзіцца Караблік Надзеі - увасабленне дзіцячых летуценняў. На ветразях напісаны імёны. Такія імёны маглі быць у дзяцей, якія прайшлі праз гэты канцлагер. У процілеглай частцы мемарыяла - дзіцячыя малюнкі, выкананыя дзецьмі ў канцлагерах і пасля вайны. У белых рамах - прынцэсы, кветкі, птушкі, цыркавыя артысты...

Мемарыял дзецям - ахвярам вайны ў Чырвоным Беразе ўражвае ўсіх наведвальнікаў. Штогод тут ладзяцца дзіцячыя святы. А сам мемарыял уключаны ў турыстычны маршрут «Залатое кольца Гомельшчыны».

Помнік воінам-вызваліцелям 1941 года
(г. Жлобін)

У Жлобіне ёсць асабліва шанаванае кожным жыхаром горада і раёна месца - плошча Вызваліцеляў.

У цэнтры плошчы знаходзіцца абеліск воінам 63-га стралковага корпуса пад камандаваннем генерала Леаніда Рыгоравіча Пятроўскага, якія 13 ліпеня 1941 года, фарсіраваўшы Днепр, нанеслі праціўніку магутны ўдар, выбілі яго са Жлобіна і адкінулі на захад больш як на 30 кіламетраў.

Сваімі гераічнымі і ўмелымі дзеяннямі дывізіі 63-га стралковага корпуса амаль на паўтара месяца прыпынілі наступленне ворага на Гомельскім напрамку. Гэта дало магчымасць Гомелю эвакуіраваць прамысловыя аб'екты, матэрыяльныя каштоўнасці і насельніцтва на ўсход. Тым самым было замаруджана наступленне на Маскву, што дазволіла выйграць час для арганізацыі глыбокаэшаланаванай абароны савецкай сталіцы і мела неацэннае значэнне ў зрыве вокамгненнага заканчэння вайны, запланаванага нямецкім камандаваннем.

Гэты імклівы «кантрудар на Дняпры» быў, мабыць, найбольш паспяховым у самым пачатку вайны.

У памяць аб тых падзеях, удзячныя жлабінчане цэнтральную плошчу горада назвалі плошчай Вызваліцеляў і ўзвялі адзіны ў сваім родзе на постсавецкай прасторы помнік воінам-вызваліцелям 1941 года.

Пірэвіцкі храм Усіх Святых (в. Пірэвічы)

Царква Усіх Святых адносіцца да ліку самых прыгожых і велічных у Беларусі. Пабудаваная з чырвонай цэглы, яна ўжо здалёк прыцягвае вока любога падарожніка. Унутраная плошча храма - амаль 500 квадратных метраў, таўшчыня сцен - больш за адзін метр. Тут самы вялікі алтар у Гомельскай епархіі, ідэальная акустыка.

Пабудаваная ў 1902 годзе ў неарускім, або «маскоўскім» стылі, Пірэвіцкая царква адносіцца да ліку архітэктурных помнікаў Беларусі. Яна мае выцягнутую крыжападобную кампазіцыю, у якой дамінуе вялізны па памерах куб малітоўнай залы, упрыгожаны парапетам з какошнікаў і ўвянчаны двух'ярусным купальным барабанам. Запазычаныя з арсенала старажытнарускага дойлідства ўразныя калонкі, закамары, какошнікі, аркатурныя фрызы, кілепадобныя ліштва вокнаў надзяляюць храм імпульсіўнай рытмікай. А асаблівую жыццярадаснасць яму надае рознакаляровая арнаментальная кераміка - маялікавыя паліхромныя пліткі, круглыя разеткі, якія ажыўляюць мур сцен. Той жа матыў дывановай узорыстасці, амаль усходняй дэкаратыўнай вострыя прыправы прысутнічае і ў афармленні інтэр'еру царквы, у якіым малітоўная зала перакрыта прыгожым сферычным купалам з ліхтаром, а прыбудовы і трапезная завершаны цыліндрычнымі скляпеннямі. Асноўныя выдаткі па будаўніцтве царквы ўзяла на сябе мясцовая памешчыца, удава таемнага дарадцы Аляксандра Аляксеевіча Раговіча. Яна ж вылучыла зямлю для храма. Набажэнствы тут пачаліся 6 чэрвеня 1903 года.

Пасля рэвалюцыі Пірэвіцкі храм быў зачынены, з царквы былі скінуты званы. Вольны ад богаслужэнняў будынак выкарыстоўвалі як склад калгаснай маёмасці.

Зноў загучала слова Божае ў Пірэвічах пры акупацыйных нямецкіх уладах. Аднак у вайну храм усёткі пацярпеў: снарадам была разбурана званіца, кут сцяны і часткова абваліўся дах. Пасля вайны ў царкве была адноўлена служба. А толькі ў 1990-х гадах Пірэвіцкі храм перажыў сваё другое нараджэнне: была адноўлена званіца, праведзены капітальны рамонт.
Пірэвіцкая царква ўключана ў турыстычны маршрут «Малое Залатое кальцо Гомельшчыны».

Свята-Пакроўская царква ў г.п. Стрэшын - помнік архітэктуры класіцызму

Гэты велічны храм быў узведзены ў 1807 годзе. Па некаторых гістарычных фактах будаўніцтва храма не абышлося без удзелу графа Астэрмана, якому мястэчка было падаравана расійскай імператрыцай Кацярынай II.
Славілася царква сваімі фрэскамі, тонкай высокамастацкай разьбой іканастаса, жывапіснымі палотнамі лікаў евангелістаў, мазаічным падлогай і дарожкамі, якія вялі да яе галоўнага ўваходу. Неразгаданай таямніцай для сучаснікаў застаецца і сістэма абагравання храма. Ніякіх батарэй ці печаў тут няма, хоць нават самай халоднай зімой у царкве можна стаяць у адной тонкай кашулі. Разам з адкрыццём храма каля яго былі высаджаны каштаны, якія сёння самі сталі помнікам - сівая легенда, якой больш за дзвесце гадоў.

Архіўныя дакументы сведчаць, што ў Еўропе было ўзведзена ўсяго 3 падобныя будынкі, а да нашых дзён захавалася толькі адна - Свята-Пакроўскі храм у Стрэшыне.

Храму наканавана было прайсці праз многія выпрабаванні. Царква выстаяла ў шматлікіх войнах, якія пракаціліся па нашай зямлі за апошнія 200 гадоў. Пасля доўгага забыцця ў савецкі перыяд у 1989 годзе храм зноў быў вернуты вернікам. Нажаль, з першапачатковага ўнутранага ўбрання храма да нас нічога не дайшло. Царква зведала тры рэстаўрацыі, і зараз святыня радуе вока сваімі скульптурнымі формамі. Да кубападобнага аб'ёму прымыкаюць чатыры паўкруглыя апсіды. Царкву вянчаюць паўсферычны купал і вежы-ратонды ў цэнтры купала і па кутах храма. З трох бакоў да царквы вядуць высокія ганкі.
Свята-Пакроўская царква ўключана ў турыстычны маршрут «Залатое кальцо Гомельшчыны».

Рэспубліканскі ландшафтны заказнік "Смычок"

На тэрыторыі Жлобінскага раёна размешчаны рэспубліканскі ландшафтны заказнік «Смычок». Яго прызначэнне - захаваць у натуральным стане унікальныя прыродныя комплексы з папуляцыямі рэдкіх і знікаючых відаў раслін і жывёл, занесеных у «Чырвоную Кнігу Рэспублікі Беларусь».

«Смычок» размяшчаецца на «смыку» дзвюх буйных рэк - пры ўпадзенні Бярэзіны ў Днепр . Агульная плошча заказніка складае 2635 гектараў. У склад зямель заказніка "Смычок" уваходзяць землі, размешчаныя ў Жлобінскім і Рэчыцкім раёнах Гомельскай вобласці.

На тэрыторыі заказніка сустракаюцца дзясяткі млекакормячых, больш за 20 насякомых, каля 40 рэдкіх ахоўных, занесеных у Чырвоную Кнігу відаў птушак: чорны бусел, малая паганка, вялікая і малая выма, лебедзь-шыпун, звычайны гогаль, звычайная пустальга, чеглок, звычайны зімародак, звычайны рамез, уліты вялікі, кулік-сарака і іншыя. Сучасная рачная іхтыяфаўна басейна Дняпра ўключае 38 відаў рыб.
На тэрыторыі заказніка адведзена месца для адпачынку, распрацаваны турыстычныя маршруты, якія ўключаюць розныя спосабы перамяшчэння. Пры правядзенні экскурсій турыстам на пракат даецца спартова-турыстычны рыштунак: намёты, лодкі, катамараны, плыт, выратавальныя камізэлькі, казаны, мангалы, вуды, спінінгі, рэхалоты і шматлікае іншае…На тэрыторыі запаведніка знаходзіцца велізарны курган. Легенды абвяшчаюць, што, магчыма, пры адступленні Напалеон схаваў тут сваё золата і легендарную "залатую карэту". Аднак шлях французскай арміі пры адступленні добра не вывучаны. Вядома толькі, што яе трывожылі ўжо казачыя атрады. Таму, як сцвярджаецца ў некалькіх крыніцах, па дарозе прыйшлося закапаць скарбы, нарабаваныя ў Маскве, ці, прынамсі, частка іх. Французы былі вымушаны часткова адыходзіць вакольнымі шляхамі. Пра што і сведчаць стары курган, у народзе званы "французскім". Ёсць месца, дзе ўзвышаецца цэлая гара з пяску і т.д.орфа. Што знаходзіцца ўнутры штучнай гары - нарабаваныя скарбы або астанкі французскіх воінаў, - невядома. Дзіўна, што маўчыць аб тым і мясцовая гаворка, - ні легенд, ні чутак.

Шукальнікі «золата Напалеона» настойліва і пакуль безвынікова каламуцяць ваду ў беларускіх азёрах і рэках… Магчыма, таямніца так і застанецца таямніцай…

Палацава-паркавы ансамбль у н.п. Чырвоны Бераг

У Чырвоным Беразе захаваўся адзіны ў раёне помнік палацава-паркавай архітэктуры 2-й паловы 19 ст. Гэты былы маёнтак належаў у другой палове 19 стагоддзя генерал-лейтэнанту інжынерыі Міхаілу Гатоўскаму. Праз яго дачку Марыю як пасаг маёнтак перайшоў да Вікенція Козел-Паклеўскага, спадчынніка велізарнай уласнасці на Ўрале і ў Сібіры, створанай нястомнымі працамі яго бацькі - прадпрымальніка-мільянера, грамадскага дзеяча, мецэната і дабрачынца Альфонса Козел-Паклеўскага, ураджэнца Лепель. >Узначаліўшы Гандлёвы дом бацькі пасля яго смерці, Вікенцій не забыўся пра сваю гістарычную радзіму, дзе яму належалі дражджа-вінакураны завод у Бабруйску, маслабойны завод у Менску і тутэйшы маёнтак Чырвоны Бераг. Выбудаваная з вялікім густам і з сапраўдным размахам абшарніцкая сядзіба складалася з палац, флігель, гаспадарчыя пабудовы, паркавыя кампазіцыі, узятыя ў цагляную агароджу з Брамай. І сёння асабліва ўражліва выглядае асіметрычна вырашаны палац, пабудаваны ў 1893 году і злучаны сабе рысы архітэктуры неаготыкі і неарэнесансу. Сілуэтную выразнасць яму надаюць шатры веж, мансардныя дахі, эркеры, остроугольные абцугі і слыхавыя вокны. Мудрагелістая каларыстыка будынка будуецца на кідкім спалучэнні чырвонацагляных, а таксама абтынкаваных і пабеленыя сцен, дэкаратыўных элементаў з каменя-пяшчаніку і серабрыстых металічных лускаватых шатроў. У інтэр'ерах захаваліся багатая ляпніна, майстэрскія фрызы, каміны . Кожная з залаў мела сваю стылістыку - "раманскую", "арабскую", "рэнесансную". Крышталь, фаянс, фарфор, жывапіс, стыльная мэбля ўносілі сваё ўкладанне ў вытанчаную гармонію архітэктурнага ансамбля. Адначасова са збудаваннем палаца быў пабіты пейзажны (ангельскі) парк, пасаджаны пладовы сад, створаны фазанарый. З саду праз парк да ракі Добосна працягнулі канал з трыма масткамі. Аснову парка да гэтага часу складаюць дрэвы іглічных парод, але растуць тут і дубы, ліпы, каштаны. Ёсць і экзатычныя дрэвы: елка чырвоная, ліпа амерыканская, хвоя веймутавай, аксаміт амурскі, клён серабрысты, клён вастралісты, арэх грэцкі. Тэрыторыя парка складае 4га.

Да сядзібы вядзе пад'язная алея, якая пачынаецца ад манументальнай уязной Брамы, выкананай у неагатычным стылі. Элементы гэтага стылю скарыстаны і ў афармленні разнастайных гаспадарчых пабудоў (вінакурня, стайня, аранжарэя, вадакачка). Плошча палацава-паркавага ансамбля больш за 8 га.

Цяпер у сядзібе размяшчаецца Краснабярэжскі сельскагаспадарчы каледж.

Краснабярэжская сядзіба ўваходзіць у турыстычны маршрут «Залатое кольца Гомельшчыны».

Цэнтр алімпійскага рэзерву па хакеі з шайбай і плаванні (г. Жлобін)

Установа «Цэнтр алімпійскага рэзерву па хакеі з шайбай і плаванні г.Жлобіна» – адзіны ў Рэспубліцы Беларусь спартыўны комплекс, які аб'ядноўвае тры спартыўна-аздараўленчыя збудаванні: Лядовы палац, Плавальны басейн і Аквапарк . У архітэктурным плане - гэта спалучэнне трох аб'ектаў унікальна.

На лядовай арэне праводзіцца мноства спартыўна-відовішчных мерапрыемстваў: хакейныя матчы Чэмпіянату Рэспублікі Беларусь, таварыскія турніры і сустрэчы рознага ўзроўню, канцэрты з удзелам артыстаў беларускай і расійскай эстрады, арганізаваны каньках, ёсць секцыі аматараў хакея з шайбай.

У Лядовым палацы працуюць дзве трэнажорныя залы: зала сілавой падрыхтоўкі і зала кардыё-трэнажораў.

У зале аэробікі праводзяцца заняткі розных напрамкаў аздараўленчай аэробікі: базавая, танцавальная, сілавая аэробіка, лаціна, усходнія танцы, тай-бо, стрып пластыка, стэп-аэробіка, ёга, шэйпінг, пілатэс. У фае Лядовага палаца маюцца сталы для настольнага тэніса. У плавальным басейне ёсць дзве ванны: вялікая 10 дарожак па 50 метраў і малая 6 на 12 метраў, дзе праводзяцца заняткі спартовымі выглядамі плавання і аздараўленчым плаваннем, праводзяцца трэніровачныя заняткі па аквааэробе. хуткаснаму падводнаму плаванню.

Аквапарк спраектаваны на аснове лепшых замежных аналагаў. У яго забаўляльную зону ўваходзяць два басейна няправільнай формы, шрубавая водная горка доўгай у 76 метраў, горная рака, гейзеры, джак.узі.
Зона адпачынку прадстаўлена рускай, турэцкай, фінскай лазнямі, масажным кабінетам, салярыем, більярднымі, камп'ютэрная зала і кафэ на 50 пасадачных месцаў.
У 2010 годзе адкрыта вяслярная база.

Аднак будаўніцтва комплексу не абмежавана трыма аб'ектамі: у перспектыве плануецца ўзвядзенне лыжа-ролернай трасы, залы гульнявых відаў спорту, дадатковай лядовай пляцоўкі.